Mesdames et Messieurs

Anouk is orthodox joods, 27% Italiaans en vindt Martijn een homo.

Martijn vindt dat Anouk een punt heeft.

Maar vindt Martijn niet altijd dat iedereen een punt heeft? Als het aan Anouk ligt, maakt hij een keer ergens een punt van.

Volgens haar heeft hij gewoon te weinig gedronken, te weinig vlees gegeten en te weinig kinderen gemaakt.

Als je niet in één hokje past, mag je er dan misschien in meer zitten, of moeten we net zo lang doorvragen tot we het perfecte hokje wel hebben gevonden?

Gewapend met een verzameling fraaie chansons uit alle tijden, gaan ze de huidige samenleving te lijf.

Met liederen over liefde en relaties in alle mogelijke vormen, proberen zij hun publiek en zichzelf in kaart te brengen. Van Stromae, via Brel, Ben Mazué, Aznavour en Piaf naar Enrico Macias en Lynda Lemay.

Dronkemanspraat en liefdesverklaringen, noodkreten en odes, ontvangst en afscheid en dat allemaal op muziek.

‘Pardon, mevrouw? Mag ik mevrouw zeggen?’

Samen met Martijn won Anouk op vijftienjarige leeftijd het Concours de la Chanson.

Nu, studies, huwelijken en grootste gebeurtenissen verder, hebben de twee elkaar teruggevonden.

Anouk zingt en Martijn is haar eenkoppige band. Hij speelt meerdere instrumenten en soms speelt hij ze tegelijk. En dan zeggen dat mannen niet kunnen multitasken!

• Zang & spel: Anouk Dorfman
• Muziek & zang: Martijn Bos

Speelperiode: gehele seizoen
Tijdsduur 90 minuten

“Het vooroordelenonderzoek maakt het programma interactief en betrekt het publiek nog meer bij wat op het toneel gebeurt.”

“Hoe luchtig de geacteerde stukken ook zijn, in de liederen komt een uitgebreid ­pallet aan emoties naar voren. Van klein en breekbaar, b.v. in ‘Ma solitude’van Georges ­Moustaki tot agressief (Au Suivant van Jacques Brel.)”
Bron: Haarlems Dagblad